به طور معمول، CSF در بخش هایی از مغز به نام بطن ها جریان دارد. این مایع نقش حیاتی در تأمین مواد مغذی و دفع مواد زائد مغز ایفا می کند. همچنین مغز و نخاع را در برابر آسیب ها محافظت و از آن ها حمایت می کند. پس از انجام وظایف خود، CSF به جریان خون بازجذب می شود. در حالت عادی، بدن روزانه مقدار مشخصی از این مایع را تولید و همان مقدار را جذب می کند. اما زمانی که جریان یا جذب طبیعی CSF مسدود شود، این مایع در مغز تجمع پیدا می کند. این تجمع باعث بزرگ تر شدن بطن ها و افزایش فشار داخل جمجمه می شود. فشار زیاد ناشی از CSF می تواند عملکرد طبیعی مغز را مختل کند. طبق آمار، از هر 1,000 نوزاد در ایالات متحده، یک تا دو نوزاد با هیدروسفالی متولد می شوند. اما این بیماری فقط مختص نوزادان نیست و می تواند کودکان بزرگ تر و افراد بالغ در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به اینکه آمار ارائه شده در جامعه پزشکی ایالات متحده دقیق است، از این آمار به عنوان مرجع استفاده کرده ایم؛ بنابراین آمار کلی در دیگر کشورها هم ممکن است نزدیک به این عدد باشد. انواع مختلف هیدروسفالی هیدروسفالی به چهار نوع اصلی تقسیم می شود: هیدروسفالی ارتباطی (Communicating Hydrocephalus): در این نوع، جریان CSF پس از خروج از بطن ها مسدود می شود. این مشکل معمولا به دلیل ضخیم شدن غشاهایی به نام آراکنوئید در پایه مغز رخ می دهد که مانع جریان آزاد CSF می شود. به این نوع هیدروسفالی، ارتباطی هم می گویند؛ زیرا CSF می تواند بین بطن ها که باز هستند جریان پیدا کند. هیدروسفالی غیرارتباطی یا انسدادی (Non-communicating Hydrocephalus): در این نوع، جریان CSF در یکی یا چند مسیر باریک که بطن ها را به هم متصل می کند مسدود می شود. هیدروسفالی با فشار طبیعی (Normal Pressure Hydrocephalus – NPH): در این نوع، تجمع CSF باعث بزرگ تر شدن بطن ها می شود، اما فشار داخل جمجمه افزایش قابل توجهی ندارد. این نوع بیشتر در افراد مسن رخ می دهد و علائم آن به تدریج ظاهر می شود. هیدروسفالی اگز و-واکوا (Hydrocephalus Ex-Vacuo): این نوع ناشی از آسیب به مغز به دلیل ضربه به سر یا سکته است. در این شرایط، بافت مغزی اطراف بطن ها کوچک می شود و CSF برای پر کردن فضای اضافی تجمع پیدا می کند. در این نوع، بطن ها بزرگ هستند، اما فشار داخل جمجمه معمولا طبیعی باقی می ماند. علل ایجاد هیدروسفالی